B-கேர்ஃபுல்

பிள்ளைகளை சேர்க்கும் பள்ளியில் தொடங்கி பிற்கால‌த்தில் அவர்கள் தேர்ந்தெடுக்கவேண்டிய துறை வரை அனைத்தையும் தன் குழந்தைகளின் விருப்பமோ அனுமதியோ இல்லாமலேயே முடிவெடுத்துவிடுகிறார்கள் பெற்றோர்கள். இது மாணவர்களுக்கு ஒருவித அழுத்தத்தை கொடுக்கிறது. அந்த அழுத்தம் படிப்பில் கவச்சிதறலாகவும், பெற்றோரிடம் அலட்சியமாக நடந்துகொள்வதுமாக வெளிப்படுகிறது. இந்த குற்றவுணர்ச்சியே நம் காலத்தில் ஆடம்பரம்மாக கருதப்பட்ட செல்போன், லேப்டாப், பேக்கட்மணி, ஷாப்பிங் என பல விஷயங்கள் அவர்கள் கேட்டும், கேட்காமலும்  பெற்றோர்களால் வாங்கி கொடுக்கப்படுகிறது.முன்னெல்லாம் நீ பாஸ்பண்ணா வாச் வாங்கித்தருவேன், சைக்கிள் வாங்கித்தருவேன்னு சொல்வாங்க ஆன இப்போ இதுஎதுவுமே ஒரு பெரிய விஷயமே கிடையாது. 3 வயசுல சைக்கிள் 8 வயசுல கம்பியூட்டர் 15 வயசுல பைக். இது எலாத்துக்குமே அடைப்படை நம் வாழ்க்கையை நாம் நடத்தவில்லை அது நம்மை சுற்றி உள்ளவர்களால் நடத்தப்படுகிறது இல்லை.. இல்லை விரட்டப்படுகிறது.

பக்கதுவீட்டு பையன் அந்த ஸ்கூல்ல படிக்கிறான், எதிர் பிளாட் பொண்ணு இந்த கிளாஸ் போறா, கூட வேளை பாக்கறவர் கார்வாங்கிட்டார் என எதையுமே நாம் நமக்கான தேவைக்காய் விருப்பத்துக்காய் செய்வதில்லை. தொடக்கத்தில் வளர்ச்சியை நோக்கிய பயணம், ஆரோக்கியமான எதிர்காலத்திற்கான ஓட்டம் என சொல்லிக்கொண்டாலும் போகப்போக இது கள் குடித்த குரங்காய் தறிகெட்டு போய்கொண்டிருக்கிறது. எறியும்வீட்டில் பிடுங்கினவரை லாபம் என காத்திருக்கும் கழுகளின் கவர்ச்சிகர விளம்பரங்களை காட்டிக்காட்டியே மேலும் வெறியூட்டும் விதமாய் அதன் நாக்கில் ஊறுகாய் தடவுகின்றன ஊடகங்கள்.

இப்படி வெறியூட்டப்பட்ட சந்தையில் ஒவ்வொருவரும் தன் பங்கு லாபத்தை எப்படியாவது பெற்றுவிடவேண்டும் என குறியாய் அலைகிறார்கள். அதில் இது ஒரு மாதிரி ( சேம்பிள் )